Dodatki | Accessories:
Chustka | Bandana ~ rynek w Przemyślu
Broszka w postaci kwiata | Brooch in the form of a flower ~ zakup z drugiej ręki
Korale | Bead necklace ~ Lokaah
Kolczyki i pierścionek | Earrings and ring ~ C&A
Ubrania | Clothes:
Spódnica | Skirt ~ ludowy jarmark w Szczawnicy
Kamizelka | Vest, Fartuch | Apron ~ własność Mamy
Koszula | Shirt ~ zakup z drugiej ręki
Od morza po Tatry. Mają go Kaszubi, Kujawianie, Krakowianie, Łowiczanie, Ślązacy, Górale. Strój ludowy, czyli ubiór utożsamiający mniejszość etnograficzną z konkretnym regionem geograficznym Polski. Jego największy rozkwit datowany jest na II. połowę XIX i początek XX wieku. W okresie międzywojennym strój ludowy zaczął być traktowany jako odzież odświętna, noszona na specjalne okazje, a nie jako ubiór powszedni. W zależności od części kraju posiadał zarówno części wspólne jak i indywidualne. Białe, często haftowane koszule, kolorowe spódnice, kwieciste chustki czy sznury czerwonych korali to ponadregionalne elementy, które przywodzą na myśl sielskie obrazy tradycyjnej, polskiej wsi. Na ostateczny kształt stroju ludowego wpływały jednak warunki klimatyczne, tradycja stosowania pewnych surowców, takich jak wełna, len, skóry baranie, bursztyn, sytuacja gospodarcza regionu oraz bliskość ośrodków przemysłowych czy szlaków handlowych. Obok bogatych zdobień cechę nadrzędną stanowiła użyteczność. Pomysły na stroje chętnie zapożyczano ze strojów szlacheckich i mieszczańskich a nawet mundurów wojskowych. Swoje piętno odcisnęła na nim również europejska moda baroku i renesansu. Ten bardzo uproszczony wizerunek polskich strojów ludowych utrwalił się dodatkowo za sprawą kostiumów scenicznych członków zespołów pieśni i tańca takich jak Mazowsze czy Śląsk oraz członków różnego rodzaju grup folklorystycznych… Najbardziej popularną ozdobą, noszoną do stroju ludowego, były naszyjniki z korala szlachetnego. Była to jednak biżuteria bardzo kosztowna, dlatego tworzono różne imitacje szlachetnego surowca. Oprócz korali szklanych noszono także tzw. chlebowe, wyrabiane z barwionego gnieciucha chlebowego oraz paciorki wykonywane z mas plastycznych. Najciekawszą z nich była laka, substancja o niejasnym składzie, wyglądem przypominająca surowiec otrzymywany z żywicy sumaka lakowego.
A jakie uczucia stroje ludowe wzbudzają w Waszych sercach? Są przykładem braku dobrego smaku czy powodem do zachwytu nad przepychem? A może pamiętacie jeszcze ze szkolnych lat ich wierne opisy w " Chłopach " Władysława Reymonta?
Fotograf | Photographer ~ Aleksander Domański
Zwykle uważałem stroje ludowe za słabe i nie atrakcyjne. Zwłaszcza kaszubskie. Nie wiem jakim regionem się inspirowałaś, ale nadałaś temu strojowi tyle świeżości że chciałoby się zastąpić nim suknie ślubną 😉